تعریف آرتروز
آرتروز یک آسیب به مفاصل است که منجر به تغییراتی در پوشش مفصل ، غضروف ، رباط ها و استخوان ها می شود.
هدف از درمان آرتروز کاهش درد و بهبود در عملکرد مفاصل است.
ورزش یک جنبه مهم در درمان است.
در حال حاضر هیچ راه صد در صدی برای برگشت غضروف های آسیب دیده نیست اکثر درمان ها سعی در کاهش سرعت پیشرفت و به حداقل رساندن علائم هستند
معرفی استئوآرتریت
آرتروز یک مشکل شایع است که ۹۱ میلیون آمریکایی به آن مبتلا گشته اند ، آرتروز به تجزیه غضروف (بافتی که انتهای استخوان ها بین مفاصل را بالشتک می کند) ، تغییرات استخوانی مفاصل ، وخیم شدن تاندون ها و رباط ها و درجات مختلف التهاب پوشش مفصلی (که به آن سینوویوم گفته می شود) منجر می گردد
آرتروز می تواند در تمام مفاصل بدن رخ دهد اما معمولاً در ستون فقرات ، شانه ها ، لگن ، زانوها ، دست ها و پاها مشاهده می شود.
آرتروز شایع ترین شکل نوع آرتریت است. این بیماری عمدتا بیماران میان سال و مسن را تحت تأثیر قرار می دهد اما در همه سنین ممکن است رخ دهد. آرتروز شایعترین علت ناتوانی در افراد مسن است. متوسط خطر ابتلا به آرتروز بین سنین ۴۰-۵۰ است.
غضروف بافتی است که بین استخوان ها در مفصل قرار می گیرد و به عنوان کمک فنر عمل می کند. با خراب شدن غضروف ، مفصل فشار بیشتری را تجربه می کند. در نتیجه ، استخوان بزرگتر می شود ، تا درد ناشی از استرس های بیشتر در مفصل ( فشار ) را کاهش دهد. هدف از درمان کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل ها می باشد .
علائم رایج:
- درد و سفتی مفصل
- تورم و برجستگی استخوانی (نتایج استئوفیت ها)
- صدا ی سنگ ریزه در مفاصل
- دامنه حرکت یا عملکرد مفصل ها کاهش می یابد
علل مبتلا شدن به آرتروز
آرتروز توسط چندین چیز مختلف از جمله آناتومی غیر طبیعی ، بیولوژی غیر طبیعی ، فشار بیش از حد به مفاصل و ژنتیک ایجاد می شود.
عوامل خطرزا برای آرتروز دو دسته هستند: اصلاح پذیر و غیر قابل اصلاح.
عوامل خطری که از انجام آن ها می توانید خود داری کنید عبارتند از آسیب ، فشار مکرر / استفاده بیش از حد ، چاقی و ضعف عضلانی.
فاکتورهایی مانند سن ، جنسیت (زنان بیشتر از مردان به آرتروز مبتلا می شوند) ، ژنتیک (داشتن اعضای خانواده با آرتروز) و موارد مفصلی ارثی مفصل مانند اسکولیوز ، دیسپلازی مفصل ران ، کاسه یا زانو زدگی از جمله عواملی هستند که شما نمی توانید آنها تغییر دهید و از کنترل شما خارج هستند
نحوه تشخیص
تشخیص آرتروز از طریق ترکیبی از شرح حال ، معاینه فیزیکی و تصویربرداری انجام می شود. یک پزشک از شما می خواهد اطلاعاتی راجع به اینکه چه نوع دردی دارید ، چه مدت آن را تحمل کرده اید ، از چه زمانی این درد شروع شده است و چه عواملی باعث بهتر و بدتر شدن آن می شود به او بدهید.
پزشک قسمت های مختلف مفصل دردناک شما را چک می کند همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد عکسبرداری با اشعه ایکس یا تصویربرداری دیگر را انجام دهید
علائمی که معمولاً همراه با آرتروز هستند:
- درد مفصلی که شما را از انجام کارهایی بازمی دارد
- درد در شب یا هنگام استراحت
- تورم پس از حرکت دادن و خم و راست کردن مفصل
- سفتی و خشکی مفصل
- بی ثباتی یا احساس قفل شدن یا گرفتگی مفصل
در طول معاینه فیزیکی ، پزشک به دنبال موارد زیر است:
- دامنه حرکتی را کاهش دهید یا نتوانید مفصل خود را به اندازه افراد بدون آرتروز حرکت دهید
- درد ، به خصوص هنگام حرکت
- تورم مفاصل
- پاها با طول های مختلف ، دست ها و پاها در موقعیت طبیعی نیستند ، یا ستون فقرات در وضعیت معمول نیست
پس از عکسبرداری با اشعه ایکس یا تصویربرداری دیگر ، پزشک به دنبال موارد زیر است:
فضاهای باریک تر از حد معمول در مفصل
استخوان اضافی که از لبه مفاصل خارج می شود ، به نام استئوفیت ها
سخت شدن اضافی درون استخوان که اسکلروز نامیده می شود
کیست های subchondral (نواحی پر از مایع) که از مایع مفصلی در لبه های مفصل حاصل می شود
از دست دادن آناتومی طبیعی با فرسودگی استخوان ها از افزایش فشار و تغییر شکل اساسی.
نحوه درمان
گزینه های مختلف درمانی برای آرتروز وجود دارد. پزشک به شما اطلاع می دهد که کدام یک برای شما بهتر است.
درمان های غیر جراحی
درمان های غیر جراحی متداول ترین انواع هستند و اولین درمانی هستند که پزشکان برای کمک به افراد مبتلا به آرتروز انجام می دهند.
آموزش به بیمار: پزشک در مورد این بیماری به بیمار اطلاعات می دهد
اصلاح فعالیت: پزشک راهکار هایی که از فشار بیش از حد روی مفاصل شما خود داری می کند به شما معرفی خواهد کرد
ورزش / تقویت اطراف مفصل: انجام تمریناتی برای بهبود قدرت عضلانی ، کاهش درد و سفتی مفصل و کاهش احتمال ناتوانی ناشی از آرتروز.
کاهش وزن: فشاری که وزن شما روی مفاصل می آورد می تواند منجر به آرتروز گردد ، بنابراین کم کردن وزن بدن باعث کاهش فشار در مفاصل منجر می شود
دستگاه های کمکی: استفاده از ارتز ، بریس ، دستکش آرتریت ، عصا ، میله های راه رفتن ، واکر یا صندلی های چرخدار به طور مناسب.
گرما یا سرما درمانی: استفاده از بسته های حرارتی یا بسته های یخ به گفته پزشک می تواند به تسکین تورم و درد کمک کند.
مکملها و دارونما ها برای آرتروز : پزشک قطعا نسخه ای برای شما خواهد نوشت مکمل کپسول شاخ گوزن کانادایی می تواند یکی از بهترین گزینه ها باشد
تزریق داخل مفصلی استروئید: تزریق استروئید به مفصل باعث کاهش التهاب و درد و سفتی ثانویه می شود.
درمان جراحی
اگر درمان های غیر جراحی جواب نداد ، درمان های جراحی مرحله بعدی است. دو نوع اصلی جراحی وجود دارد
جوش خوردگی مفصل: اتصال استخوان ها در مفصل به یکدیگر ، بنابراین آنها نمی توانند حرکت کنند و به یکدیگر مالش دهند
تعویض مفصل: قرار دادن مواد بین قسمتهایی از مفصل که آرتروز دارند ، تعویض بخشی از مفصل یا جایگزینی تمام مفصل.
