اگر مبتلا به آرتریت هستید، احتمالاً از خود پرسیده‌اید که چگونه می‌توانید با وجود محدودیت‌های عملکردی بیماری، کار کنید و حرفه ، شغل خود را ادامه دهید ، آیا ادامه شغل با آرتریت ممکن است ؟
بیایید نگاهی به برخی از سوالاتی که ممکن است داشته باشید و اینکه چه گزینه هایی ممکن است به شما در ادامه کار با وجود چالش ها کمک کند، بیاندازیم
چالش های ادامه کار با آرتریت
آرتریت می تواند بر توانایی شما برای کار تأثیر بگذارد. از آنجایی که نمی توان درد و محدودیت های فیزیکی را نادیده گرفت، افراد مبتلا به آرتریت اغلب برای ادامه کار نیاز دارند محیط کار خود را تطبیق دهند یا برنامه کاری و شغلی خود را اصلاح کنند. همانطور که آرتریت شدیدتر می شود، ممکن است تغییرات قابل توجهی لازم باشد.
آیا باید در مورد چالش های خود با کارفرمای خود روراست باشید؟ چه تغییراتی بیشتر کمک کننده است؟ و چه زمانی باید ناتوانی را در نظر بگیرید؟
رابطه با کارفرما یک عامل مهم در کار افراد آرتریتی است
شرایط مختلفی وجود دارد که تعیین می کند با وجود داشتن آرتروز یا سایر مشکلات مفصلی مثل روماتیسم می توانید به کار خود ادامه دهید یا خیر.
برخی شرایط و عوامل ممکن است قابل کنترل باشند، در حالی که برخی دیگر قابل کنترل نیستند. دو مورد از مهمترین عوامل تا حدودی با هم مرتبط هستند – شدت آرتریت شما، همراه با حمایتی که از طرف کارفرمای خود دریافت می کنید.
اگر رابطه کارمند و کارفرما قوی، ارتباطی، محترمانه و صادقانه باشد، احتمال غلبه بر مشکلات بیشتر است. در مقابل، یک رابطه با کارفرما یا سرپرست که متضاد یا بی‌علاقه باشد، باعث ایجاد تلاش مشترک برای یافتن راه‌حل نمی‌شود.
آیا باید در مورد چالش ها صادق باشید؟
بحث بر سر این است که چقدر باید به کارفرمای خود در مورد چالش های زندگی با آرتریت بگویید. بالاخره یک کارفرما یک هدف اصلی دارد و آن بهره وری است. آیا دانستن حقیقت در مورد مبارزات شما با آرتریت این هدف را تهدید می کند؟
برخی از افراد به خاطر از دست دادن شغل خود برای اینکه با کارفرمای خود صادق باشند می ترسند و تصمیم می گیرند تمام حقیقت را در مورد آرتروز یا روماتیسم مفصلی خود فاش نکنند. آنها مبارزات را به حداقل می رساند:
- اعتراف نکردن به شدت واقعی درد و سایر علائم
- زمانی که نباید ، سر کار می روند
- در صورت لزوم از آتل، تکیه گاه یا بریس استفاده نمیکنند
دیگران بر این باورند که پنهان کردن حقیقت در نهایت نتیجه معکوس دارد. عدم افشای کامل با بدتر شدن آرتریت دشوارتر می شود. به عبارت ساده، جعل کردن آن سخت تر می شود.
نوع کار باید در نظر گرفته شود
سطح مشخصی از بهره وری از هر کارمند انتظار می رود. با این حال، توانایی تکمیل وظایف و رعایت ضرب الاجل ها به طور طبیعی با افزایش سطح ناتوانی دشوارتر می شود.
یک شرکت بزرگ که کارمندان زیادی دارد ممکن است به اندازه یک شرکت کوچکتر نگران بهره وری فردی نباشد. شرکت بزرگ ممکن است نیروی کار کافی داشته باشد نه اینکه آنها انتظار عملکردی نداشته باشند، اما یک شرکت بزرگ ممکن است بتواند به راحتی روزهای بیماری اضافی را بگذراند یا با مشکلات موقتی مقابله کند. از آنجایی که افراد بیشتری برای پوشش شما در دسترس هستند، بار کمتری بر دوش شرکت بزرگتر است.
ماهیت دقیق یک شغل تعیین می‌کند که آرتروز یا روماتیسم چقدر ممکن است بر عملکرد شما تأثیر بگذارد. یک شغل سخت که شامل بلند کردن، حمل کردن، راه رفتن یا ایستادن زیاد است، مطمئناً بیش از یک کار پشت میز تحریر تأثیر خواهد داشت. شغلی که از نظر فیزیکی سخت است ممکن است در طول زمان حفظ آن دشوار یا غیرممکن شود.
با این حال، فعالیت‌های پشت میز ممکن است برای آرتریت نیز دشوار باشد، و یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ روی افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید نشان داد که قدرت گرفتن دست و کمبود دامنه حرکتی دست، عواملی هستند که بیشترین ارتباط را با ناتوانی در کار دارند.
انعطاف پذیری کمک می کند
اینکه آیا کار شما باید طبق یک برنامه زمان بندی دقیق انجام شود یا خیر، یکی دیگر از ملاحظات است. اگر آرتروز باعث شده است که کارهای زیادی را از دست بدهید، یا شعله های غیرمنتظره ورم مفاصل شما را کمتر قابل اعتماد کرده است، شغلی که بر اساس یک برنامه فشرده عمل می کند بهینه نیست.
سازگاری با محیط کار شما
اگر امکان سازگاری های خاصی در محل کار وجود داشته باشد، ممکن است به شما در ادامه کار و حفظ سطح مورد انتظار بهره وری کمک کند.
قبل از اینکه کار خود را ترک کنید، مطمئناً باید در نظر گرفته شود و مورد بحث قرار گیرد. برخی از انطباق‌ها ممکن است هزینه داشته باشند، اما اگر سابقه کاری شما خوب باشد، شرکتی مشتاق‌تر است که برای اصلاحات و انطباق‌ها پول خرج کند، شما قصد دارید در شرکت مشغول بمانید، و آنها احساس می‌کنند جایگزین کردن شما سخت است.
طیف گسترده‌ای از سازگاری‌ها یا تغییرات احتمالی وجود دارد که برای افراد مبتلا به آرتریت مفید بوده است. برخی از آنها کاملا ساده هستند. بقیه گسترده تر و گران تر هستند. این می تواند به اندازه تغییر ارتفاع صندلی یا میز، تغییر محل وسایل یا استفاده از تجهیزات ارگونومیک بدون عارضه باشد.
تغییرات لازم حتی ممکن است شامل محیط فیزیکی کار شما نشود، اما در عوض ممکن است شامل درخواست زمان شروع دیرتر یا تغییر در برنامه ناهار یا استراحت باشد.
آمار ناتوانی ها دلهره آور است
مطالعاتی که تأثیر روماتیسم مفصلی بر اشتغال را نشان می‌دهد، دلهره‌آور است. مطالعات قدیمی نشان داد که بیش از ۵۰ درصد از افرادی که قبل از شروع بیماری کار می کردند، در عرض ۱۰ سال پس از تشخیص بیماری آرتریتی به خصوص روماتوئید ، کار خود را متوقف کردند.
کسانی که استقلال کاری و انعطاف پذیری بیشتری داشتند احتمال بیشتری داشت که شاغل بمانند. مطالعات دیگر نشان داده اند که بین ۲۰ تا ۳۰ درصد از افراد دو تا سه سال پس از تشخیص بیماری قادر به کار نیستند. آرتریت همچنان بیشترین علت ناتوانی در ادامه کار و شغل در کشور ایالات متحده است.
در چند دهه اخیر، داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری، داروهای بیولوژیک، و درمان زودهنگام و تهاجمی به یک امر عادی تبدیل شده اند، اما نرخ ناتوانی به طرز شگفت انگیزی بالاست. با این حال، ما در حال مشاهده برخی بهبودها هستیم.
در سال ۲۰۱۲، اشاره شد که درمان بیولوژیک، و همچنین استفاده تهاجمی از داروهای سنتی ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)، با دستاوردهای قابل توجهی در نتایج ناتوانی همراه بود. اخیراً، یک مطالعه سوئدی در سال ۲۰۱۷ نشان داد که برای آن دسته از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید که درمان با فاکتور نکروز ضد تومور (ضد TNF) در عرض پنج سال پس از تشخیص شروع شده بود، دو برابر احتمال دارد که بتوانند سه سال بعد کار کنند.
از آنجایی که به نظر می‌رسد درمان زودهنگام و تهاجمی نقش مهمی در کمک به ادامه کار افراد دارد، کمی زمان بگذارید تا دستورالعمل‌های درمان روماتوئید را درک کنید و با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید تا مطمئن شوید برنامه درمانی شما کامل و به‌روز است.
افسردگی، آرتریت و ناتوانی در کار
توجه به این نکته مهم است که در حالی که محدودیت های فیزیکی آرتریت اغلب به عنوان عامل اصلی ناتوانی در کار در نظر گرفته می شود، وجود افسردگی بسیار مهم است.
افسردگی بسیار شایع است و اغلب با آرتریت همراه است. نه تنها افسردگی، مانند این مورد، نیاز به ناتوانی در کار را افزایش می دهد، بلکه می تواند لذت زندگی را از افراد مبتلا به آرتروز و روماتیسم مفصلی سلب کند. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد احتمال اینکه ممکن است با افسردگی کنار بیایید صحبت کنید تا در صورت نیاز به شما کمک کند تا این نگرانی بسیار رایج را برطرف کنید.