به طور کلی، شیوع آرتریت در ایالات متحده افزایش یافته است، و با افزایش سن به رشد خود ادامه خواهد داد.
از آنجایی که آرتریت شایع ترین علت ناتوانی در آمریکا است، تحلیلگران در تلاشند تا با تخمین شیوع بیماری، دیدگاهی در مورد “بار بیماری در حال ظهور و تاثیر آن بر مراقبت های بهداشتی و سیستم های بهداشت عمومی کشور ما” به دست آورند.
زمانی که کلماتی مانند شیوع، بار و تاثیر را کنار هم می‌گذارید جدی به نظر می‌رسد، اما در واقع “شیوع” فقط به تعداد افرادی که تحت تأثیر هر نوع آرتریت هستند اشاره دارد. به زبان ساده – چقدر رایج است؟
چه کسی داده ها و آمار مرتبط با آرتریت را جمع آوری می کند؟
گروه ملی داده های آرتریت یک منبع واحد از داده های ملی را برای بیماری های مختلف روماتیسمی فراهم می کند. این کارگروه توسط مؤسسه ملی بهداشت، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، کالج آمریکایی روماتولوژی و بنیاد آرتریت پشتیبانی می شود. کارشناسان از داده های حاصل از گزارش های سرشماری، بررسی های ملی و مطالعات مبتنی بر جامعه استفاده می کنند تا تعریف کنند:
- شیوع بیماری
- تاثیر بالقوه بیماری
- نرخ بیماری، جمعیت و پیامدهای اجتماعی
- بار آرتریت و تأثیر آن در آینده
آرتریت
طبق آمار به دست آمده بیش از ۲۲ درصد از بزرگسالان آمریکایی (بیش از ۵۲.۵ میلیون نفر) مبتلا به آرتریت هستند که توسط پزشک تشخیص داده شده است.
۷.۳ درصد از افراد ۱۸ تا ۴۴ ساله آرتریت تشخیص داده شده توسط پزشک دارند. ۳۰.۳ درصد افراد ۴۵ تا ۶۴ ساله؛ و ۴۹.۷ درصد از افراد بالای ۶۵ سال.
۲۶ درصد از زنان و ۱۹.۱ درصد از مردان به آرتریت تشخیص داده شده توسط پزشک مبتلا هستند.
۲.۹ میلیون بزرگسال اسپانیایی تبار و ۴.۶ میلیون سیاه پوست غیر اسپانیایی آرتریت تشخیص داده شده توسط پزشک را گزارش می دهند.
پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰ تعداد افراد مبتلا به آرتریت (بزرگسالان ۱۸ سال و بالاتر) به ۶۷ میلیون نفر افزایش یابد.
آرتروز
استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت است. طبق گزارش ها و آمار های به دست امده از شیوع ارتروز در امریکا ، در سال ۲۰۰۵ نزدیک به ۲۷ میلیون آمریکایی به آرتروز مبتلا بودند و این نشان دهنده افزایش نسبت به ۲۱ میلیون نفر در سال ۱۹۹۰ است.
دو نفر از هر ۳ نفر چاق ممکن است در طول زندگی خود به آرتروز علامت دار زانو مبتلا شوند.
تقریباً از هر ۲ نفر یک نفر ممکن است در سن ۸۵ سالگی به آرتروز علامت دار زانو مبتلا شود.
روماتیسم مفصلی
آرتریت روماتوئید ۱.۵ میلیون بزرگسال را در سال ۲۰۰۷ تحت تاثیر قرار داده است که نسبت به ۲.۱ میلیون در سال ۱۹۹۰ کاهش یافته است.
کاهش شیوع آرتریت روماتوئید به معیارهای طبقه بندی محدودتر و همچنین کاهش واقعی شیوع نسبت داده می شود.
بروز آرتریت روماتوئید در زنان ۲ تا ۳ برابر بیشتر از مردان است.
هم در مردان و هم در زنان، شروع آرتریت روماتوئید در بین افراد ۶۰ ساله بیشترین میزان را دارد.
نقرس
در سال ۲۰۰۵، حدود ۳ میلیون آمریکایی در ۱۲ ماه گذشته در مقایسه با ۲.۱ میلیون نفر در سال ۱۹۹۰ مبتلا به نقرس بودند.
نقرس در مردان مسن بیشتر شایع است.
نقرس در مردان آفریقایی-آمریکایی مسن‌تر از مردان سفیدپوست یا اسپانیایی تبار مسن‌تر شایع‌تر است.
آرتریت نوجوانان
تخمین زده می شود که ۲۹۴۰۰۰ کودک (۱ از هر ۲۵۰ کودک در ایالات متحده) بین نوزادی تا ۱۷ سالگی تحت تأثیر آرتریت یا سایر بیماری های روماتیسمی (آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان) قرار دارند.
سایر آمارهای شیوع
بر اساس برآوردها، اسپوندیلوآرتروپاتی ها، از جمله آرتریت پسوریاتیک و اسپوندیلیت آنکیلوزان، ۶۳۹۰۰۰ تا ۲۴۱۷۰۰۰ بزرگسال ۲۵ ساله و بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهند.
شیوع لوپوس (۲۰۰۲-۲۰۰۴) در زنان تقریباً ۹ برابر بیشتر از مردان بود (۱۲۷.۶ در مقابل ۱۴.۷ در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر). زنان سیاه پوست نرخ بسیار بالایی داشتند (۱۹۶.۲).
محققان تخمین می زنند که ۵ میلیون نفر در امریکا به فیبرومیالژیا مبتلا هستند.