آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی روی مفاصل است که با التهاب و درد همراه است
بر اساس مقاله ای که در سپتامبر ۲۰۱۷ در ژورنال بین المللی روماتولوژی منتشر شد، آرتریت روماتوئید، که بیشتر زنان را در گیر خود می کند، می تواند علائم غیر مرتبط مفصلی از جمله تب، کاهش وزن و خستگی را نیز در بر بگیرد
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) استرالیا اشاره می کند که در صورت عدم درمان، روماتیسم می تواند منجر به تعدادی از عوارض یا بیماری های دیگر در سراسر بدن شود.
این عوارض و شرایط ممکن است برای افراد مبتلا به ارتریت روماتوئید بیشتر از افراد سالم خطر زا باشد .
قصد داریم عوارض جانبی آرتریت روماتوئید بر بدن را شرح دهیم و ببینیم روماتیسم چگونه اندام های مختلف بدن را تحت تاثیر منفی خود قرار می دهد .
بر اساس مطالعه ای که در مارس ۲۰۱۸ در مجله Arthritis Care and Research.right up منتشر شد، در واقع، احتمال تسلیم شدن به مشکلات سلامتی مانند سرطان، بیماری های قلبی و تنفسی قبل از سن ۷۵ سالگی در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، تقریباً دو برابر بیشتر از افراد سالم است
عارضه اصلی روماتیسم : خطر بیماری قلبی
افراد مبتلا به رماتیسم اغلب از یک یا چند بیماری دیگر رنج می برند. برخی از این بیماری‌ها ممکن است مانند برخی سرطان‌ها با روماتوئید ارتباطی نداشته باشند، اما در موارد دیگر ممکن است به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم ناشی از روماتیسم یا از عوارض نحوه درمان آن باشند – برای مثال، کاهش تحرک و اختلال عملکردی.
شایع ترین عوارض بیماری روماتیسم بیماری قلبی عروقی، به ویژه بیماری ایسکمیک قلبی است که در آن خون رسانی در قلب کاهش می یابد.
طبق تحقیقات صورت گرفته افراد مبتلا به ارتریت روماتوئید در مقایسه با افرادی که مشکلات روماتیسمی ندارند، تقریبا دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های قلبی هستند.
آرتریت روماتوئید همچنین با چندین مشکل خاص قلبی عروقی از جمله حمله قلبی، سکته مغزی، نارسایی احتقانی قلب، بیماری عروق محیطی و فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط است.
تحقیقات منتشر شده در مارس ۲۰۱۵ در مجله Nature Reviews Rheumatology نشان داد که افراد مبتلا به این نوع از ارتریت احتمال ابتلا به آترواسکلروز (تجمع چربی، کلسترول و پلاک در دیواره رگ‌های خونی) بیشتر است و آنها با سرعت بیشتری نسبت به افراد عادی به آن مبتلا می‌شوند.
افرادی که زمینه ابتلا به روماتیسم را دارند که به آن پیش بالینی (یک بیماری پیش ساز برای RA) نیز می گویند از مشکلات قلبی در امان نیستند. یک مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به روماتوئید پیش بالینی در یک دوره ۱۰ ساله ۲۴ درصد افزایش خطر ابتلا به یک رویداد قلبی عروقی دارند.
علاوه بر این، افراد مبتلا به روماتیسم سندرم حاد کرونری (ACS) – حمله قلبی، آنژین ناپایدار و سایر علائم مرتبط با کاهش ناگهانی جریان خون به قلب – را نسبت به افراد عادی بیشتر تجربه می‌کنند. یک مطالعه که در ژانویه ۲۰۱۸ در مجله انجمن قلب آمریکا منتشر شد، نشان داد که افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی در مقایسه با افراد بدون این بیماری، ۱.۳ برابر خطر نارسایی قلبی دارند. مطالعه ای که در ژوئیه ۲۰۱۷ در Annals of the Rheumatic Diseases منتشر شد، نشان داد افرادی که به تازگی مبتلا به آرتریت روماتیسمی تشخیص داده شده اند، در مقایسه با جمعیت عمومی، تقریباً ۴۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به ACS هستند.
بر اساس مطالعه‌ای که در دسامبر ۲۰۱۷ در مجله Annals of the Rheumatic Diseases منتشر شد، آن دسته از بیماران روماتیسمی که از ACS جان سالم به در می‌برند، ۳۰ درصد افزایش خطر عود ACS و افزایش خطر مرگ در مقایسه با افراد عادی دارند.
با توجه به مطالعه اکتبر ۲۰۲۰ در همان ژورنال با داروهای روماتیسم به نام داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) ممکن است مراحل اولیه بیماری قلبی را بهبود بخشد.
به این دلایل، برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید مهم است که عوامل خطر بیماری قلبی عروقی مانند فشار خون بالا، دیابت و استعمال دخانیات را ارزیابی کرده و آنها را کاهش دهند.
اثر روماتیسم بر سیستم گردش خون
آرتریت روماتوئید می تواند بر سیستم مسئول ساخت و انتقال خون در سراسر بدن شما نیز تأثیر بگذارد.
یک آزمایش خون ساده می تواند وجود آنتی بادی هایی به نام پپتید سیترولینه حلقوی (CCP) و فاکتور روماتوئید (RF) را نشان دهد. همه افراد دارای این آنتی بادی ها به آرتریت روماتوئید مبتلا نمی شوند، اما آنها دو مورد از سرنخ های بسیاری هستند که پزشکان برای تشخیص این بیماری استفاده می کنند. آنتی بادی های CCP معمولاً قبل از RF ظاهر می شوند
روماتیسم خطر کم خونی را افزایش می دهد. این به این دلیل است که خود این بیماری یا داروهای روماتیسمی می تواند باعث کاهش تولید گلبول های قرمز خون شود. همچنین ممکن است خطر بیشتری برای انسداد یا سفت شدن شریان ها داشته باشید.
در موارد نادر، این نوع از آرتریت مفصلی می تواند منجر به التهاب کیسه اطراف قلب (پریکاردیت)، التهاب عضله قلب (میوکاردیت)، یا حتی نارسایی احتقانی قلب شود.
واسکولیت روماتوئید یا التهاب عروق خونی یکی دیگر از عوارض نادر اما جدی روماتوئید است.
رگ های خونی ملتهب ضعیف می شوند و یا منبسط یا باریک می شوند و در جریان خون اختلال ایجاد می کنند. این می تواند منجر به مشکلاتی در اعصاب محیطی، قلب و پوست شود. تشخیص زودهنگام بسیار مهم است تا بتوانید درمان را شروع کنید و آسیب دائمی بافت را کاهش دهید.
اثر آرتریت روماتوئید بر پوست، چشم و دهان
ندول های روماتوئید توده های سختی هستند که در زیر پوست، معمولاً در نزدیکی مفاصل ظاهر می شوند. آنها در اثر التهاب ایجاد می شوند. آنها می توانند آزاردهنده باشند اما معمولاً دردناک نیستند
در برخی موارد، داروهای روماتیسم می توانند باعث ایجاد بثورات شوند. به عنوان مثال، واسکولیت روماتوئید با یک بثورات آشکار همراه است. کهیر همچنین می تواند از عوارض داروهای شیمیایی آرتریت روماتوئید باشد
بر اساس گزارش موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته در امریکا ، بین ۱ تا ۴ میلیون نفر در ایالات متحده به بیماری التهابی شوگرن مبتلا هستند.
ACR بیان می کند که حدود نیمی از این افراد همچنین دارای روماتیسم مفصلی یا یک بیماری خودایمنی متفاوت هستند. “بیماری شوگرن ثانویه” اصطلاحی است که قبلاً برای مواردی استفاده می شد که در آن فرد مبتلا به بیماری خودایمنی قبلی نیز به شوگرن تشخیص داده شد.
شوگرن باعث خشکی شدید – به ویژه چشم ها می شود. ممکن است متوجه احساس سوزش یا شن و ماسه در چشم خود شوید.
خشکی چشم طولانی مدت خطر عفونت چشم یا آسیب قرنیه را افزایش می دهد. در موارد نادر، آرتریت روماتوئید همچنین می تواند باعث التهاب چشم شود (مانند یووئیت، که لایه میانی چشم را تحت تاثیر قرار می دهد).
شوگرن همچنین می‌تواند باعث خشکی دهان و گلو شود و خوردن یا قورت دادن را دشوار می‌کند، مخصوصاً غذاهای خشک.
خشکی مزمن دهان می تواند منجر به موارد زیر شود:
- پوسیدگی دندانها
- التهاب لثه و سایر بیماری های لثه
- عفونت های دهان
افراد مبتلا به شوگرن نیز ممکن است این موارد را تجربه کنند:
- غدد متورم در صورت و گردن
- مجاری بینی خشک
- پوست خشک
- خشکی واژن
اثر آرتریت روماتوئید بر سیستم ایمنی
سیستم ایمنی بدن شما مانند یک ارتش عمل می کند و از شما در برابر مواد مضر مانند ویروس ها، باکتری ها و سموم محافظت می کند. این کار را با تولید آنتی بادی برای حمله به این مهاجمان انجام می دهد.
گاهی اوقات، سیستم ایمنی بدن به اشتباه قسمت سالم بدن را به عنوان یک مهاجم خارجی شناسایی می کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، آنتی بادی ها به بافت های سالم حمله می کنند.
در آرتریت روماتوئید ، سیستم ایمنی بدن به مفاصل شما حمله می کند که در نتیجه التهاب متناوب یا مزمن در سراسر بدن رخ می دهد .
بیماری های خودایمنی مزمن هستند و درمان بر کاهش پیشرفت و کاهش علائم تمرکز دارد.
سایر عوارض مرتبط با آرتریت روماتوئید روی بدن بیمار
طبق مقاله ای که در ژوئیه ۲۰۱۷ منتشر شد، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به عفونت هایی را دارند که ممکن است به اختلال عملکرد سیستم ایمنی مرتبط با آرتریت روماتوئید ارتباط داشته باشد،
طبق مطالعه ژوئن ۲۰۱۹ که در مجله RMD Open منتشر شد، این داروها شامل کورتیکواستروئیدها هستند که فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می‌دهند و قوی‌ترین عوامل ایجاد عفونت‌های جدی در بیماران روماتیسمی هستند. محققان دریافتند که افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید در مقایسه با افراد سالم ، ۷۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های جدی هستند – اما این افزایش خطر پس از کنترل مصرف کورتیکواستروئیدها به ۳۰ درصد کاهش می‌یابد.
بر اساس گزارش مرکز آرتریت جان هاپکینز، عفونت ها حدود یک چهارم مرگ های مرتبط با ارتریت رماتوئید را تشکیل می دهند.
آیا آرتریت روماتوئید باعث سرطان می شود؟
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید با افزایش خطر ابتلا به لنفوم (سرطان غدد لنفاوی)، به ویژه لنفوم غیر هوچکین شناخته شده اند. تحقیقات نشان می دهد که بروز کلی لنفوم در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید تقریباً دو برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.
مطالعات گذشته نشان داده است که نسخه های جدیدتر DMARDها، به نام DMARDهای بیولوژیک، ممکن است تا حدی مقصر باشند. اما یک مطالعه بزرگ که برای اولین بار در آگوست ۲۰۱۷ در مجله Annals of the Rheumatic Diseases منتشر شد، نشان داد که درمان روماتیسم بر خطر لنفوم تأثیر نمی گذارد.
یک مطالعه سوئدی که در فوریه ۲۰۲۱ در ژورنال روماتولوژی منتشر شد نشان داد که DMARDهای بیولوژیک خطر ابتلا به لنفوم را در بیماران ارتریت روماتویید افزایش نمی دهند. در واقع، این داروها ممکن است در واقع خطر ابتلا به لنفوم اضافی را کاهش دهند.
این تحقیق نشان می دهد که مانند بسیاری از بیماری ها و عوارض دیگر روماتیسم، افزایش خطر سرطان لنفوم احتمالاً نتیجه التهاب کنترل نشده روماتیسم و درمان نکردن آن باشد .