آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری التهابی مزمن است ، زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما – که برای مبارزه با عفونت ها و مواد خارجی طراحی شده است – به جای آن سلول های سالم و خودی را هدف قرار می دهد.
روماتوئید اغلب به مفاصل سرتاسر بدن حمله می کند، اما می تواند بر مغز شما نیز تأثیر بگذارد. این “مه مغزی” می تواند به صورت مشکل در تمرکز، مشکلات حافظه، مشکل در یادگیری و ایجاد افسردگی ظاهر شود.
این مقاله مه مغزی را که می‌تواند در آرتریت روماتوئید رخ دهد، شامل علائم، عوامل خطر، علل و نکاتی برای درمان و مقابله با آن مورد بحث قرار می‌دهد.
پس اگر روماتیسم دارید و دچار مه مغزی شدید احتمال اینکه این مه مغزی مربوط به آرتریت روماتوئید شما داشته باشد ، احتمالش بالاست و با درمان و بهبودی روماتیسم شما مه مغزی هم بهبود خواهد یافت .
چگونه آرتریت روماتوئید بر مغز تأثیر می گذارد
آرتریت روماتوئید ناشی از فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن است. پروتئین هایی به نام سیتوکین ها نقش زیادی در التهاب بیش از حد و آسیب ساختاری که در مفاصل مبتلا به روماتیسم رخ می دهد ، بازی می کنند. سیتوکین ها همچنین در افزایش سطح التهاب در مغز نقش دارند که باعث ایجاد مه مغزی در ارتباط با روماتیسم می شود.
وقتی التهاب در مغز افزایش می‌یابد، در عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی – پیام‌رسان‌های شیمیایی که پیام‌هایی را بین اعصاب مغز شما ارسال می‌کنند، تداخل ایجاد می‌کند.
افسردگی مرتبط با آرتریت روماتوئید نیز می تواند به باعث ایجاد و تقویت مه مغزی شود ، حدود یک سوم افراد مبتلا به روماتیسم افسردگی را تجربه خواهند کرد
علائم مه مغزی در بیماران روماتیسمی چیست
در اصطلاح پزشکی ، مه مغزی «اختلال عملکرد شناختی» نامیده می شود. علائم مه مغزی مرتبط با روماتیسم عبارتند از:
- مشکل در تمرکز
- از دست دادن حافظه
- گیجی
- کمبود انرژی
- خواب آلودگی
- نوسانات خلقی
- مشکل در برقراری ارتباط با اطراف
- احساس ناامیدی
عوامل خطر برای مه مغزی مربوط به روماتیسم
برخی از عوامل خطر می توانند در هنگام ابتلا به آرتریت روماتوئید، احتمال ابتلا به مه مغزی را افزایش دهند. این موارد عبارتند از:
درد مزمن:
این یک علامت اصلی روماتیسم است. مناطقی از مغز که سیگنال‌های درد را پردازش می‌کنند نیز با عملکرد شناختی درگیر هستند در نتیجه، درد در توانایی مغز شما برای تمرکز اختلال ایجاد می کند.
داروها:
روماتویید اغلب با داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) درمان می شود. علاوه بر این، داروهای استروئیدی اغلب به صورت کوتاه مدت برای کمک به کنترل علائم در طول دوران تشدید بیماری استفاده می شوند. متأسفانه، مشکلات شناختی و نوسانات خلقی می تواند از عوارض جانبی هر دوی این نوع داروها باشد.
شریان های باریک:
رماتیسم می تواند باعث التهاب در رگ های خونی شود، جریان خون به مغز شما را کاهش دهد و منجر به مشکلات شناختی شود.
عدم تحرک:
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید که به طور منظم ورزش می کنند، عملکرد شناختی آنها بهبود یافته است و مه مغزی کمتر در این افراد بروز می کند .
نحوه کنترل مه مغزی مربوط به روماتیسم
در حالی که ممکن است در صورت ابتلا به آرتریت روماتوئید نتوانید از مه مغزی جلوگیری کنید، کارهایی وجود دارد که می توانید برای مقابله با علائم خود انجام دهید.
خواب کافی داشته باشید:
کمبود خواب می تواند مه مغزی را بدتر کند. یک برنامه روتین قبل از خواب ایجاد کنید و به یک برنامه منظم پایبند باشید تا مطمئن شوید که استراحت خوبی دارید.
مرتب ورزش کنید :
سه روز در هفته ورزش کنید تا به بهبود وضوح ذهنی شما کمک کند. البته به این نکته توجه داشته باشید که روماتوئید باعث مشکلات مفصلی قابل توجهی می شود و انواع خاصی از ورزش می تواند این مشکل را بدتر کند پس حتما ورزش هایی را انتخاب کنید که فشار را از روی مفاصل شما کم کند،
مانند دوچرخه سواری ثابت یا شنا کردن . ورزش همچنین در مغز شما اندورفین تولید می کند که می تواند خلق و خوی شما را بهتر کند
گزینه های دارویی را بررسی کنید:
اگر مشکوک هستید که مه مغزی شما یک عارضه جانبی دارو است، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد گزینه های دیگر صحبت کنید.
روابط اجتماعی خود را ارتقا دهید :
اگر با افسردگی سر و کار دارید، یا تحت تاثیر علائم ناشی از روماتیسم خود هستید، با یک متخصص سلامت روان مانند یک روانشناس صحبت کنید.
کاهش استرس:
علائم آرتریت روماتویید از جمله مه مغزی، اغلب زمانی که استرس دارید بدتر می شوند. فعالیت های کاهش دهنده استرس مانند تنفس عمیق یا مدیتیشن را در برنامه روزمره خود بگنجانید و زمانی را برای اوقات فراغت اختصاص دهید.