تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است نوروپاتی داشته باشند که اصطلاحی برای انواع مختلف دردهای عصبی مرتبط به روماتیسم است.
هنگامی که به آرتریت روماتوئید مبتلا می شوید ، با مفاصل متورم، سفت و دردناک مواجه خواهید شد . اما در برخی موارد، ممکن است علائم کمی متفاوت را مشاهده کنید: ضعف بدنی، بی حسی، سوزن سوزن شدن یا درد در مفاصل دست و پا.
این علائم نوعی مشکل عصبی به نام نوروپاتی هستند. نوروپاتی – یا نوروپاتی محیطی، از آنجایی که اغلب بر سیستم عصبی محیطی (مخصوصاً دست ها و پاها) تأثیر می گذارد – دقیقاً یک بیماری نیست، بلکه یک اصطلاح کلی برای درد عصبی به دلایل مختلف است.
نوروپاتی یک موضوع شناخته شده برای افراد مبتلا به روماتیسم و بیماری های مرتبط است. مطالعه ای که در مجله Family Medicine and Primary Care منتشر شده است تخمین می زند که نوروپاتی محیطی در تقریباً ۴۰ درصد از افرادی که آرتریت روماتوئید دارند رخ می دهد.
آیا روماتیسم باعث نوروپاتی و درد عصبی می شود؟
در حالی که آرتریت روماتوئید به خودی خود مستقیماً باعث نوروپاتی نمی شود، هنگامی که شما مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید، به دلایل مختلفی در معرض خطر ابتلا به آن هستید.
روچی جین، روماتولوژیست، استادیار بالینی روماتولوژی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین در شهر نیویورک می گوید: نوروپاتی در آرتریت روماتوئید می تواند نتیجه چندین علت باشد، از جمله فشرده شدن روی اعصاب ناشی از التهاب اطراف در مفصل. . نوروپاتی همچنین می تواند ناشی از واسکولیت باشد. این حمله مستقیم سلول های ایمنی به رگ های خونی کوچک است که مواد مغذی را به اعصاب مسدود می کند.
یکی دیگر از دلایلی که ممکن است شما هم به روماتیسم و نوروپاتی همزمان مبتلا باشید، به دلیل یک بیماری همراه مانند دیابت است که ارتباط ثابتی با روماتویید دارد.
طبق یک مطالعه در کانادا ، حدود ۲۰٪ از افراد مبتلا به رماتیسم مبتلا به دیابت هستند و نیمی از افراد مبتلا به دیابت به نوروپاتی مبتلا می شوند که احتمالاً به دلیل آسیب ناشی از دیابت به اعصاب و/یا رگ های خونی که اکسیژن رسانی به اعصاب می کنند، می باشد.
به علاوه، داروهای خاصی برای روماتیسم ، مانند داروی ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD) لفلونومید (آراوا)، ممکن است با مسدود کردن تولید یوریدین، ترکیبی که سموم را از سلول های عصبی پاک می کند، خطر نوروپاتی را افزایش دهد و به آن سموم اجازه می دهد تا ایجاد شود و باعث درد در عصب گردد.
این علت به عنوان سمیت دارویی شناخته می شود. اما قبل از تصمیم گیری در مورد دارویی با پتانسیل ایجاد نوروپاتی، با پزشک خود صحبت کنید. درک خطرات و مزایای بالقوه هر درمانی مهم است.
انواع نوروپاتی مرتبط با آرتریت روماتوئید
به طور کلی، دو نوع اصلی روماتیسم عصبی آنهایی هستند که دکتر جین به آنها اشاره کرده است: نوروپاتی فشاری و نوروپاتی مرتبط با واسکولیت. در اینجا نگاهی دقیق تر به نحوه تأثیر آنها بر شما آورده شده است.
نوروپاتی فشرده سازی
این نوع نوروپاتی به دلیل تغییرات بافتی یا مفصلی که یک یا چند عصب را تحت فشار قرار می دهد رخ می دهد.
نمونه ای از نوروپاتی فشاری در روماتیسم ، سندرم تونل کارپال است. زمانی اتفاق می افتد که یک رباط در مچ دست متورم می شود و عصب میانی را تحت فشار قرار می دهد. در نتیجه، ممکن است درد عصبی و بی حسی داشته باشید که تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما دارد.
نوروپاتی واسکولیتیک
این یک نوع نوروپاتی کمتر شناخته شده است زیرا در جمعیت عمومی رایج نیست. با این حال، در زیرمجموعه ای از افراد مبتلا به روماتیسم – کسانی که واسکولیت روماتوئید (التهاب رگ های خونی) دارند، که طبق تحقیقات حدود ۱٪ تا ۵٪ از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید مبتلای آن هستند – این نوروپاتی بسیار زیاد تشخیص داده شده است.
اگر واسکولیت روماتوئید دارید، مراقب علائم بی حسی و مور مور باشید. به مهارت های حرکتی خود نیز توجه کنید. اگر متوجه هر گونه تغییر یا چالش جدید شدید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. سایر علائم واسکولیت روماتوئید ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- لرز
- کاهش اشتها
- تب
- ایجاد سوراخ در نوک انگشتان
- قرمزی اطراف ناخن
- بثورات روی پاها
تشخیص و درمان روماتیسم عصبی
هنگامی که دچار بی حسی، درد یا سوزن سوزن شدن جدید با آرتریت روماتوئید شدید، بهتر است این موضوع را هر چه زودتر به روماتولوژیست خود اطلاع دهید. در اینجا مواردی وجود دارد که ممکن است پزشک شما در نظر بگیرد:
دکتر جین می گوید: «اولین گام در ارزیابی نوروپاتی در یک بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید، جستجوی علل برگشت پذیر مانند دیابت یا کمبود ویتامین B12 است.
اگر استروئیدها را برای روماتیسم مصرف می کنید، ممکن است دیابت را بدتر کنند و در نتیجه در خطر نوروپاتی نقش داشته باشند. دکتر جین می گوید: “در این مورد، تلاش برای یافتن راه هایی برای کاهش مصرف استروئیدها، به منظور بهبود کنترل دیابت، مهم خواهد بود.”
دکتر جین می‌گوید: «اگر بیمار علائم سندرم تونل کارپال را داشته باشد و مفاصل مچ دست نیز التهاب داشته باشد، ممکن است به کنترل بهتر رماتیسم از طریق درمان‌ها نیاز باشد.»
دکتر جین اضافه می کند که بسیاری از درمان های موثر روماتیسم نیز ممکن است به نوروپاتی مرتبط با واسکولیت کمک کنند. و در حالی که دارو نقش مهمی در درمان این نوع از آرتریت ایفا می کند، راه هایی وجود دارد که می توانید فعال بمانید – هم به تنهایی و هم با راهنمایی یک متخصص – که می تواند به شما در جلوگیری از روماتیسم عصبی کمک کند.
تمرینات ورزشی برای نوروپاتی
هنگامی که به یک فیزیوتراپیست مراجعه می کنید، یاد خواهید گرفت که کدام تمرینات برای شرایط شما مناسب است – و چگونه آنها را به درستی انجام دهید.
همچنین تمریناتی وجود دارد که می توانید به تنهایی انجام دهید تا برخی از ناراحت کننده ترین علائم را تسکین دهید.
ورزش همچنین می‌تواند کنترل دیابت را بهبود بخشد، عاملی برای بسیاری از افراد مبتلا به روماتیسم و نوروپاتی.)
این دستورالعمل‌های ورزشی کلی که توسط کالج پزشکی پن استیت انگلستان پیشنهاد شده است، برای بسیاری از افراد مبتلا به نوروپاتی بی‌خطر بوده و توصیه می‌شود:
- پیاده روی روزانه، ۳۰ دقیقه در روز
- تمرینات قدرتی ۲ تا ۳ بار در هفته با استفاده از هالتر و دمبل
- تمرینات تعادلی برای کاهش خطر سقوط
زمانی که نوروپاتی پایین تنه شما را تحت تاثیر قرار می دهد، تمرینات تعادلی می تواند بسیار مهم باشد. حتماً آهسته شروع کنید. اگر روی پاهای خود ثابت نیستید، یک ژست تک پا یک دقیقه ای را تمرین کنید.
این حرکات برای اکثر مبتدیان مناسب است:
راه رفتن از پاشنه تا پنجه. در یک خط مستقیم راه بروید. پاشنه پای خود را مستقیماً جلوی انگشتان پای دیگر قرار دهید. ممکن است لازم باشد یک دست را روی دیوار قرار دهید تا به تعادل خود کمک کنید – و این مشکلی ندارد.
حالت تک پا. یک پا را بالا بیاورید، حتی اگر آن را فقط یک اینچ از زمین بلند کنید. بازوهای خود را به پهلو نگه دارید و سعی کنید این حالت را به مدت ۱۰ ثانیه حفظ کنید. به پای دیگر بروید و این کار را تکرار کنید
پیشنهاد می کنیم با یک فیزیوتراپیست ملاقات کنید تا لیستی از تمرینات برای انجام در خانه و همچنین حرکات تحت نظارت در فیزیوتراپی را دریافت کنید.
روماتولوژیست شما همچنین ممکن است بتواند لیستی از تمرینات مناسب برای نوع خاصی از نوروپاتی که دارید ارائه دهد. (و همیشه قبل از شروع هر نوع ورزش روتین با یک متخصص پزشکی مشورت کنید.)