برخی از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ( روماتیسم مفصلی ) ممکن است آنزیم های کبدی بالا داشته باشند. این ممکن است به دلیل اثرات روماتیسم بر بدن و همچنین عوارض جانبی داروهای مورد استفاده برای این بیماری التهابی باشد
آرتریت روماتوئید یک اختلال خود ایمنی حساب می شود که در آن سیستم ایمنی بدن فرد به بافتهای مفصلی حمله ور می شوند ، برآوردها مشخص می کند که حدود ۱.۳ میلیون بزرگسال در ایالات متحده با رماتیسم مفصلی زندگی می کنند.
ابتلا به روماتوئید همیشه فقط بر مفاصل شما تأثیر نمی گذارد. گاهی اوقات، سایر نواحی بدن نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. یکی از این نواحی کبد است.
حال سوال این است که روماتیسم آیا باعث بالارفتن آنزیم های کبدی میشود ؟ پاسخ بله است ، افراد مبتلا به رُماتیسم می توانند آنزیم های کبدی بالا داشته باشند.
افزایش آنزیم های کبدی می تواند نشان دهد که چیزی به کبد فشار وارد کرده یا به آن آسیب می رساند.
آرتریت روماتوئید چگونه بر کبد تأثیر می گذارد؟
بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت روماتویید و مشکلات کبدی مرتبط با آن را مطلع نیستند . در واقع، یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ روی ۱۵۰ فرد مبتلا به آرتریت روماتوئید نشان داد که ۹۴ درصد از شرکت کنندگان در مطالعه با درگیری کبد هیچ علامتی از بیماری کبدی نداشتند.
تغییرات کبدی در افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی می تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند فعالیت بیماری روماتیسم و ساید افکت های داروهای مرتباط با آن باشد.
چگونه روماتیسم به صورت مستقیم آنزیم های کبد را بالا می برد ؟
روماتیسم یک بیماری با واسطه ایمنی است. این بدان معنی است که سطح التهاب می تواند در بدن افزایش یابد و اندام ها و بافت های مختلف را تحت تأثیر قرار دهد.
تحقیقات در سال ۲۰۲۳ با استفاده از چندین مدل مختلف به بررسی اثرات آرتریت روماتوئید بر روی کبد پرداخت.پژوهشگران دریافتند که:
در مقایسه با شرکت کنندگان سالم، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به طور قابل توجهی نشانگرهای التهابی در بدن و همچنین نشانگرهای تغییر یافته مرتبط با بیماری کبدی داشتند.
شرکت کنندگان مبتلا به آرتریت روماتوئید در معرض خطر بیشتری برای بیماری کبد چرب بودند. این با سطوح التهاب و فعالیت بیماری خودایمنی مرتبط بود.
قرار گرفتن آزمایشگاهی سلول های کبدی با اتوآنتی بادی های روماتیسم منجر به افزایش نشانگرهای التهاب شد.
چگونه داروهای روماتیسم می تواند آنزیم های کبدی را افزایش دهند ؟
درمان روماتیسم معمولاً شامل استفاده از داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) است. این داروها به کاهش التهاب در بدن و کاهش فعالیت بیماری آرتریتی کمک می کنند.
با این حال، برخی از DMARDها می توانند به مرور زمان به کبد آسیب برسانند. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ نشان داد که سمیت کبدی داروهای روماتیسمی شایع ترین علت درگیری کبد در شرکت کنندگان در مطالعه است.
متوترکسات یک DMARD رایج است که برای آرتریت روماتوئید استفاده می شود و می تواند بر کبد تأثیر منفی بگذارد. سایر داروهای مورد استفاده برای این آرتریت که ممکن است بر کبد تأثیر بگذارد عبارتند از:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
- لفلونوماید
- هیدروکسی کلروکین
برآوردها حاکی از آن است که تا ۲۲ درصد از افرادی که متوترکسات مصرف می‌کنند، نتایج غیرطبیعی در آزمایش‌های عملکرد کبد خواهند داشت. اگر قبلاً بیماری کبدی دارید یا اگر روزانه الکل مصرف می کنید، این خطر افزایش می یابد.
استفاده از متوترکسات همچنین با بیماری کبد چرب ارتباط دارد . به این ترتیب، چاقی یا دیابت، دو عامل خطر مهم برای بیماری کبد چرب، نیز با افزایش خطر سمیت کبدی متوترکسات ارتباط دارند.
چه چیزی باعث افزایش آنزیم های کبدی در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید می شود؟
اثرات افزایش التهاب و فعالیت خودایمنی در آرتریت روماتوئید می تواند فشار بیشتری را بر کبد وارد کند. و استفاده از برخی داروهای DMARD برای روماتیسم نیز می تواند به کبد آسیب برساند. این ممکن است به صورت آنزیم های کبدی بالا نشان داده شود.
هنگامی که آزمایش هایی برای بررسی عملکرد کبد انجام می دهید، سطح آنزیم های مختلف کبدی اندازه گیری می شود. این شامل:
- آلانین ترانس آمیناز (ALT)
- آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)
- آلکالین فسفاتاز (ALP)
- گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT)
سطوح این آنزیم های مختلف می تواند چیزهای مختلفی را به پزشک شما بگوید. افزایش ALT یا AST سیگنالی است که آسیب کبدی در حال رخ دادن است.
اعتقاد بر این است که متوترکسات مستقیماً به کبد آسیب می رساند منبع مورد اعتماد. مصرف متوترکسات برای روماتیسم می تواند سطح ALT را افزایش دهد . افزایش ALT قبل از شروع متوترکسات، خطر ابتلا به ALT بالا را در طول درمان با متوترکسات افزایش می دهد.
ALP و GGT بالا با کلستاز همراه است، وضعیتی که در آن جریان صفرا از کبد شما کاهش یا مسدود می شود. با گذشت زمان، کلستاز مزمن می تواند منجر به آسیب کبدی شود. محققان به افزایش منبع قابل اعتماد ALP و GGT در افراد مبتلا به RA اشاره کرده اند.
کلستاز همچنین نشانه ای از بیماری خودایمنی کلانژیت صفراوی اولیه (PBC) است.
آیا باید به دنبال درمان برای افزایش آنزیم های کبدی مرتبط با روماتیسم باشید؟
اگر مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید، پزشک شما به طور دوره‌ای می‌خواهد سلامت کلی و فعالیت بیماری آرتریت روماتوئید را تحت نظر داشته باشد.
اگر آنزیم های کبدی شما افزایش یافته و در معرض خطر بیماری کبدی هستید یا در حال حاضر بیماری کبدی دارید، پزشک ممکن است از DMARD دیگری غیر از متوترکسات برای درمان روماتیسم استفاده کند. برخی از نمونه ها شامل داروهای بیولوژیک یا مهارکننده های JAK است.
پزشک شما همچنین ممکن است تغییرات سبک زندگی را برای ارتقای سلامت کبد توصیه کند، از جمله:
- فعالیت بدنی منظم
- گرفتن یک رژیم غذایی متعادل
- کاهش یا حذف مصرف الکل
- واکسینه شدن ضد هپاتیت B و اقدامات لازم برای جلوگیری از ابتلا به هپاتیت C
- اگر اضافه و زن یا چا قی دارید اقدامات لازم را برای کم کردن وز ن خود انجام دهید