آیا پسوریازیس ارثی و جنبه وراثتی دارد ؟
پسوریازیس یک بیماری پوستی خود ایمنی است که می تواند بسیاری از سیستم های بدن را تحت تاثیر قرار دهد، اما عمدتاً پوست را هدف قرار می دهد. باعث ایجاد لکه های قرمز و پوسته پوسته می شود که معمولاً روی زانوها، آرنج ها، تنه و پوست سر دیده می شود.
تحقیقات نشان میدهد برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس دارای جهشهای ژنی خاصی هستند، اما این برای همه مبتلایان به این بیماری صادق نیست. در حالی که پسوریازیس می تواند افرادی را تحت تاثیر قرار دهد که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند، داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به این بیماری خطر ابتلا را افزایش می دهد.
تعامل پیچیده ای از عوامل محیطی و ژنتیکی وجود دارد که شما را مستعد ابتلا به پسوریازیس می کند. محرکهای شروع پسوریازیس شامل عفونتهایی مانند گلودرد استرپتوکوکی و اچآیوی، استرس، چاقی، سیگار کشیدن، داروها یا آفتابسوختگی شدید یا آسیبهای پوستی است.
در این مقاله، درباره پسوریازیس، از جمله چگونگی ارثی بودن آن، محرک های محیطی و نحوه درمان این بیماری توضیح خواهیم داد
پسوریازیس یک بیماری مادام العمر و بدون درمان است. بر اساس گزارش بنیاد پسوریازیس، این بیماری هشت میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد.
پسوریازیس تمایل دارد در چرخه هایی رخ دهد که می تواند برای هفته ها یا ماه ها شعله ور شود، یا می تواند در دوره های بهبودی که در آن علائم از بین رفته یا به طور قابل توجهی کاهش می یابد فروکش کند.
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که در نتیجه حمله بدن به خود ایجاد می شود. در بیماری پسوریازیس، گلبولهای سفید خون به نام لنفوسیتهای کمکی (سلولهای T) به اشتباه به سلولهای پوست حمله میکنند. به طور معمول، گلبولهای سفید خون با از بین بردن باکتریهای مهاجم و مبارزه با عفونتها به حمله به سیستم ایمنی پاسخ میدهند.
حملات اشتباه سیستم ایمنی باعث می شود که تولید سلول های پوست بیش از حد تولید شود. تولید بیش از حد سلول های پوستی باعث می شود که سلول های جدید پوست خیلی سریع رشد کنند. آنها به سطح پوست فشار داده می شوند و روی هم انباشته می شوند.
تجمع سلول های پوست منجر به پلاک هایی می شود که پسوریازیس به آنها معروف است. حملات سلول های پوستی نیز باعث قرمز شدن و ملتهب شدن پوست می شود.
محققان نمیدانند چرا سیستم ایمنی در پسوریازیس عملکرد نادرست دارد، اما میدانند چگونه آن را آرام کنند. درمان های مختلف می تواند به شما در مدیریت علائم پسوریازیس کمک کند. ترکیب عادات سبک زندگی سالم و راهبردهای مقابله ای نیز می تواند به شما در مدیریت علائم و مقابله با اثرات پسوریازیس کمک کند.
پسوریازیس و ژن های شما
پسوریازیس اغلب در افراد ۱۵ تا ۳۵ ساله تشخیص داده میشود، اما میتواند هر کسی را بدون در نظر گرفتن سن، از جمله کودکان، تحت تاثیر قرار دهد. طبق گفته بنیاد ملی پسوریازیس امریکا ، حدود یک سوم افرادی که به پسوریازیس مبتلا میشوند زیر ۲۰ سال سن دارند
ژنتیک زمانی مهم می شود که یکی از والدین مبتلا به پسوریازیس باشد. طبق گفته بنیاد ملی پسوریازیس، داشتن والدینی که به این بیماری مبتلا هستند، ۲۸ درصد احتمال ابتلا به پسوریازیس را بیشتر می کند
محققان بر این باورند که ژنهای جهشیافته، در ترکیب با محرکهای محیطی، باید برای ایجاد پسوریازیس در فرد تعامل داشته باشند.
در حالی که نادر است، ممکن است بدون سابقه خانوادگی به پسوریازیس مبتلا شوید، اما این شانس برای یک گروه کوچک صدق می کند. در این مورد، یک فرد دارای جهش های ژنی خود به خودی است که در صورت تحریک عوامل محیطی می تواند منجر به پسوریازیس شود.
عوامل خطر به علاوه جهش های ژنی
بدون عوامل خطر و جهش های ژنی، بعید است که فرد به پسوریازیس مبتلا شود.
آنچه تحقیقات می گوید
هنگام درک علل ژنتیکی پسوریازیس، محققان به سیستم ایمنی بدن نگاه می کنند. مطالعات متعدد نشان دادهاند که سلولهای پوستی تحت تأثیر پسوریازیس حاوی مقادیر زیادی سیتوکین هستند – پروتئینهای سلولی که فرآیندهای التهابی ایجاد میکنند.
سلول های پوستی در پسوریازیس نیز حاوی جهش های ژنی هستند. تغییرات خاصی از ژن ها را آلل می نامند.
مطالعات به دهه ۱۹۸۰ برمی گردند که نشان دادند که آلل های خاص ممکن است مسئول پسوریازیس ارثی باشند.
مطالعات بعدی HLA-Cw6 را نشان دادند که اکنون محققان معتقدند با ایجاد پسوریازیس مرتبط است. تحقیقات جدیدتر در تلاش است تا ارتباط بین HLA-Cw6 و پسوریازیس را بهتر درک کند.
حدود ۲۵ منطقه مختلف در ژنوم انسان (آرایش ژنتیکی انسان) ممکن است با پسوریازیس مرتبط باشد.
در میان جهشهای ژنی، محققان درک میکنند که برخی ممکن است چگونه رفتار کنند و چگونه ممکن است منجر به پسوریازیس شوند. جهشهای ژنی که معمولاً مورد مطالعه و شناسایی قرار میگیرند مرتبط با پسوریازیس عبارتند از CARD14 و IL23R:
CARD14: این جهش ژنی برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ شناسایی شد. تغییرات در CARD14 می تواند منجر به سطوح بالایی از التهاب شود. مطالعات همچنین نشان داده اند که CARD14 می تواند به خودی خود و در صورت وجود محرک های دیگر منجر به پسوریازیس شود.
IL23R: این ژن در نحوه افزایش پاسخ التهابی توسط سیستم ایمنی نقش دارد.