دوندگان اغلب این اخطار را می شنوند: “به دویدن ادامه دهید تا زانوهای خود را از بین ببرید.” یک مطالعه جدید نشان داد که دوندگان هر چه طولانیتر، سریعتر و بیشتر بدوند ، احتمال ابتلا به آرتروز لگن یا زانو بیشتر نمی شود و به مفاصلشان آسیب نمی رسد.
بیش از ۳۲.۵ میلیون بزرگسال در ایالات متحده را آرتروز زانو تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجایی که غضروفی که استخوانها را متلاشی میکند، آرتروز میتواند باعث درد، سفتی و حتی ناتوانی شود. این شایع ترین شکل آرتریت است، به ویژه در میان افراد مسن، و هیچ درمان شناخته شده ای برای آن وجود ندارد.
دکتر متیو هارتول، جراح ارتوپد در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، و نویسنده اصلی این مطالعه جدید، گفت: «شما نمی توانید غضروف را دوباره تشکیل دهید.”
آیا دویدن باعث آرتروز زانو می شود
تحقیق جدید روی ۳۸۰۴ دونده که در سال ۲۰۱۹ در ماراتن شیکاگو شرکت کرده بودند را با سؤالاتی در مورد چند سال دویدن و میانگین سرعت دویدن آنها و اینکه آیا سابقه خانوادگی آرتروز زانو داشتند مورد بررسی قرار داد.
حتی در بین پزشکان این باور عمومی وجود دارد که استفاده بیشتر از مفاصل، از طریق فعالیتهای تکراری مانند دویدن، باعث میشود زانو و غضروف ران سریعتر تحلیل روند و خطر آرتروز را افزایش دهند.
محققان دانشگاه نورث وسترن دریافتند که اینطور نیست و به این سوال پاسخ قاطع دادند که آیا دویدن باعث آرتروز زانو و لگن می شود ؟ خیر !
به طور متوسط، دوندگانی که به این نظرسنجی پاسخ دادند فقط ۴۴ سال سن داشتند و ۲۷.۹ مایل در هفته با سرعت ۸ دقیقه و ۵۲ ثانیه در هر مایل دویدند.
آنها معمولاً نزدیک به ۱۵ سال کار می کردند، بسیاری از پاسخ دهندگان اولین ماراتن خود را اجرا می کردند در حالی که تعداد کمی از آنها ده ها نفر را دویده بودند. اکثر آنها جایی در این بین قرار گرفتند.
به لطف ماهیت گسترده گروه مورد بررسی – انحراف از تحقیقات تاریخی متمرکز بر المپیکی های سطح نخبگان – محققان شمال غربی می توانند چگونگی تغییر خطر آرتروز دوندگان را بر اساس سرعت دویدن، شدت و سابقه دویدن تجمعی تجزیه و تحلیل کنند.
با کمال تعجب، آنها هیچ ارتباطی بین افزایش خطر ابتلا به آرتروز زانو یا لگن و تعداد سالهای دویدن، تعداد ماراتنهای انجام شده، مسافت پیموده شده هفتگی و سرعت دویدن پیدا نکردند.
به گفته محققان، با توجه به طیف وسیع مسافت پیموده شده هفتگی، سرعت، سن و سال های تجمعی پاسخ دهندگان به این نظرسنجی، نتایج می تواند برای دوندگان متوسطی که هرگز به مسافت سطح ماراتن نزدیک نمی شوند، اعمال شود.
دکتر تیجونگ گفت: “دوندگان باید با نتایج ما تشویق شوند.” آنها این عقیده را که دویدن طولانی مدت فرد را مستعد ابتلا به آرتروز لگن و زانو می کند، رد می کنند.
به طور کلی، ۷.۳ درصد از دوندگان ماراتن که به این نظرسنجی پاسخ دادند، گفتند که تا به حال به آرتروز لگن یا زانو مبتلا شده اند. دکتر هارتول با توجه به تفاوت های کلیدی در سن و سلامت کلی نسبت به مقایسه این میزان با جمعیت عمومی هشدار داد. با این حال، او گفت: “بیشتر پزشکان تشخیص می دهند که به طور متوسط، بروز آرتروز زانو در یک فرد ۴۴ ساله بالاتر از ۷٪ است.”
بیشتر بخوانید : آیا آرتروز بیماری خطرناکی است
واضحتر از همه، تقریباً ۱ از هر ۴ نفر از دوندگان مورد بررسی گفتند که پزشکان به آنها پیشنهاد کردهاند که مسافت پیموده شده خود را کاهش دهند یا به طور کلی دویدن را متوقف کنند.
بسیاری از پزشکان آرتروز را به عنوان یک وضعیت “ساییدگی” می بینند.
هارتول گفت: «ما اغلب با ماشین بودن مقایسه میشویم. «اگر مردم را به اتومبیل تشبیه کنید، به طور شهودی منطقی است که هرچه بیشتر از مفاصل خود استفاده کنید، بیشتر آنها را فرسوده خواهید کرد. اما مفصل واقعاً یک عضو فعال و زنده از بدن است، تقریباً مانند یک اندام.
دویدن علاوه بر اینکه می تواند هیچ اثر منفی روی مفاصل نداشته باشد همچنین می تواند عملکرد ماهیچه های اطراف مفاصل را بهبود بخشد و بدن را تشویق کند تا مقدار بیشتری از مایع سینوویال را تولید کند، مایع چسبناکی که مفاصل را روان می کند.
«تعداد دوندگانی که پزشکشان به آنها توصیه می کند دویدن خود را کاهش دهند یا حذف کنند، نگران کننده است. شواهدی که تاکنون در اختیار داریم نشان میدهد که دویدن، برای اکثر مردم، یک فعالیت ایمن است. ما باید از این فلسفه فرسودگی فاصله بگیریم.»
دویدن از عوامل خطر اجتناب ناپذیر استئوآرتریت مانند سن و سابقه خانوادگی جلوگیری نمی کند، اما مطمئناً می تواند از بیماری هایی مانند بیماری قلبی و چاقی جلوگیری کند. هر دو بیماری ارتباط ثابتی با افزایش خطر آرتروز زانو دارند.
«جمعیت افراد مبتلا به استئوآرتریت اغلب بیماریهای همراه دیگری دارند و این همان جمعیتی است که ما میخواهیم درگیر فعالیت بدنی باشیم.» ما نمی خواهیم آنها را از دویدن منصرف کنیم، به خصوص اگر از آن لذت ببرند.»
نظرسنجی ماراتن شیکاگو فقط سلامت مفاصل فعلی و گذشته دوندگان را نشان میدهد، نه خطر ابتلا به استئوآرتریت لگن و زانو در سالهای بعد.
: «ما تصویر کاملی از نظر سلامت مفاصل درازمدت دریافت نمی کنیم. ردیابی این دوندگان در طول زمان، یا حتی ارتباط با دوندگان ماراتن گذشته که دویدن را رها کردهاند و ببینیم که در حال حاضر چگونه هستند، بسیار ارزشمند خواهد بود.»
چگونه از صدمات ناشی از دویدن جلوگیری کنیم
علاوه بر سوال در مورد آرتریت، در این نظرسنجی از دوندگان پرسیده شد که آیا تا به حال آسیبی به لگن یا زانو را تجربه کرده اند که به طور موقت مانع از دویدن آنها شده است یا خیر. تقریبا نیمی از آنها پاسخ مثبت دادند.
متخصصان معتقدند آسیبهای ناشی از دویدن، برخلاف دویدن به طور کلی، خطر ابتلا به آرتروز را افزایش میدهند و بر اهمیت پیشگیری از آسیبدیدگی تاکید میکنند.
دکتر هارتول برای کاهش خطر آسیبهای ناشی از دویدن، اقدامات سادهای را پیشنهاد کرد:
- گرم کردن پویا مانند رازک، زانوهای بالا یا لانژ.
- حرکات کششی
- انتخاب کفش مناسب.
دکتر هارتول گفت: «ابتدا آهسته بدوید و مطمئن شوید که هنگام دویدن از کفش مناسب برخوردار هستید. “و به نشانه هایی که بدنتان به شما می گوید گوش دهید.”
بیشتر بخوانید : عوارض چاقی روی زانو ها