درد لگن اغلب با دویدن اتفاق می افتد. در حالی که سطحی از درد طبیعی است، اگر لگن شما بعد از دویدن درد می کند، ممکن است به این معنی باشد که به خود آسیب رسانده اید. درد لگن می تواند در اثر آسیب به عضلات، استخوان، تاندون ها یا سایر ساختارهای لگن شما ایجاد شود. داشتن عضلات مرکزی ضعیف، آسیب قدیمی یا الگوهای حرکتی ضعیف نیز می تواند به درد لگن کمک کند.
این مقاله چندین دلیل را مورد بحث قرار می دهد که چرا ممکن است لگن شما بعد از دویدن درد بگیرد. همچنین به عواملی که به این آسیبها دامن می زنند ، علائم و نحوه درمان این آسیبها اشاره میکند.
علل شایع درد لگن بعد از دویدن
درد لگن پس از دویدن می تواند ناشی از شرایط مختلفی باشد و برخی از آنها جدی تر از بقیه هستند.
کشیدگی های عضلانی
کشیدگی های عضلانی یا عضلات «کشیده» می توانند در اثر دویدن ایجاد شوند. این آسیب زمانی ایجاد میشود که پارگیهای ریز در ماهیچههای شما به دلیل تمرین زیاد یا دویدن دورتر یا سریعتر از آنچه عادت کردهاید ایجاد میشود.
مثلا. تحت فشار قرار دادن عضله سرینی مدیوس، واقع در زیر عضله بزرگ باسن شما به نام گلوتئوس ماکسیموس، می تواند باعث درد لگن شود. به احتمال زیاد این درد را در قسمت بیرونی و/یا پشت لگن خود احساس خواهید کرد. این عضله برای جذب ضربه هنگام دویدن پای شما به زمین مهم است.
آسیب گلوتئوس مدیوس همچنین می تواند باعث درد در حین سایر فعالیت های روزانه مانند بالا رفتن از پله ها، پریدن و نشستن برای مدت طولانی شود.
سایر ماهیچههایی که مفصل ران شما را حرکت میدهند میتوانند با دویدن دچار کشیدگی شوند، اما ممکن است باعث درد در لگن شما نشوند. کششهای عضلانی معمولاً بر پهنترین قسمت این ماهیچهها تأثیر میگذارد و باعث ایجاد درد در جلو یا پشت رانها میشود.
تاندونیت
تاندونیت یکی از شرایطی است که می تواند باعث درد لگن بعد از دویدن شود. این اتفاق ناشی از التهاب در تاندونها است – ساختارهایی که ماهیچههای شما را به استخوانهای شما متصل میکنند.
به طور معمول، این زمانی اتفاق می افتد اگر مسافت های طولانی تری نسبت به قبل بدوید، یا اگر به اندازه کافی روزهای استراحت نداشته باشید تا عضلات شما به طور کامل بین جلسات تمرین بهبود یابند.
تاندونیت می تواند چندین تاندون مختلف را در لگن شما تحت تأثیر قرار دهد، از جمله:
- خم کننده های لگن:
این عضلات پای شما را به جلو حرکت می دهند و در حین دویدن به شدت مورد استفاده قرار می گیرند. هنگام دویدن در سربالایی یا دوی سرعت، آنها باید سخت کار کنند. تاندونیت فلکسور هیپ معمولاً باعث درد در جلوی مفصل ران می شود.
- جمع کننده ها:
این عضلات پای شما را به سمت بدن حرکت می دهند. هنگامی که در حال دویدن هستید، آنها به تثبیت لگن و استخوان ران (فمور) کمک می کنند. هنگام دویدن در سربالایی ، سرازیری یا زمانی که در حال دویدن هستید، ماهیچه های کشنده فعال تر هستند. تاندونیت اداکتور باعث درد در کشاله ران و قسمت داخلی ران شما می شود.
- همسترینگ:
همسترینگ شما گروهی از سه ماهیچه در پشت ران شما است. این ماهیچه ها به هم می رسند و در یک تاندون به توبروزیت ایسکیال – استخوانی که روی آن می نشینید – متصل می شوند. آسیب تاندون همسترینگ مرتبط با دویدن اغلب زمانی رخ می دهد که شما از زمین فشار می آورید، یا اگر در حین دویدن توقف ناگهانی داشته باشید. درد همچنین می تواند با نشستن طولانی مدت، چمباتمه زدن نیز رخ دهد.
بورسیت
بورس ها بالشتک های پر از مایع هستند که در اطراف مفاصل در سراسر بدن شما قرار دارند. این ساختارها می توانند در اثر فشار یا اصطکاک مکرر ملتهب شوند و باعث ایجاد بیماری به نام بورسیت شوند. دو بورس وجود دارد که می تواند باعث درد لگن بعد از دویدن شود
بورسای iliopsoas در جلوی لگن، نزدیک کشاله ران شما قرار دارد. بورس تروکانتریک در پشت نقطه استخوانی لگن شما قرار دارد که می تواند در نزدیکی بالای ران شما، زیر لگن شما احساس شود.
بورسیت تروکانتریک باعث درد درست در محل لگن می شود. این وضعیت می تواند با دویدن، بالا رفتن از پله ها، چمباتمه زدن و وایسادن پس از بلند شدن از روی صندلی بعد از مدت طولانی باعث درد شود. با این حال، درد ناشی از بورسیت تروکانتریک اغلب در شب بدتر می شود – به ویژه اگر روی لگن آسیب دیده غلت بزنید.
پارگی لابروم
مفصل ران شما یک مفصل توپ و کاسه است. توپ در بالای استخوان ران شما در یک حفره روی لگن شما قرار می گیرد. لابروم حلقه ای از غضروف است که در اطراف لبه حفره قرار دارد تا به تثبیت مفصل شما کمک کند.
پارگی لابروم می تواند در اثر سایش و پارگی در حین فعالیت های تکراری مانند دویدن ایجاد شود. این صدمات معمولا باعث درد شدید در جلوی لگن، نزدیک کشاله ران شما می شود.
علائم دیگر میتواند شامل مشکل در حرکت لگن، احساس اینکه لگن شما در حال بیرون آمدن است، احساس نبض روی مفصل ران یا احساس قفل شدن باسن شما باشد.
آرتروز
استروآرتریت (OA) یا همان ارتروز زمانی رخ می دهد که غضروف یا لایه بین استخوان ها و مفاصل شما به تدریج از بین می رود. در نهایت، استخوانهای شما میتوانند روی یکدیگر ساییده شوند و باعث درد شدید شوند.
استئوآرتریت با گذشت زمان ایجاد می شود و در سنین بالاتر شایع تر است. همچنین اگر سایر آسیبهای مفصل ران از جمله پارگی لابرال را داشتهاید، احتمال ابتلا به آرتروز در لگن شما نیز بیشتر است.
در اوایل، ممکن است فقط پس از انجام فعالیت های تحمل وزن مانند دویدن متوجه درد شوید. ممکن است لگن شما بعد از مدتی نشستن یا صبح که برای اولین بار از خواب بیدار می شوید سفت شود. در موارد شدید ، حتی زمانی که شما فعال نیستید، درد نیز ممکن است رخ دهد.
شکستگی
شکستگیهای استرسی لگن، ترکهایی در استخوان شما هستند که از فشار های تکراری مانند دویدن ایجاد میشوند. معمولاً اینها در نزدیکی توپ در بالای استخوان ران به جای حفره مفصل ران شما رخ میدهند.
علائم شکستگی ناشی از استرس و فشار روی لگن شامل درد از نوع درد در جلوی لگن و کشاله ران است. این درد با راه رفتن یا دویدن بدتر می شود، اما با استراحت بهبود می یابد. با این حال، شکستگی های فشاری شدید می توانند همیشه باعث درد شوند.
آسیب های لگن ناشی از دویدن چگونه درمان می شود؟
درمان های مختلفی برای درمان درد لگن بعد از دویدن وجود دارد. درمان به وسعت آسیب و مدت زمانی که علائم خود را داشته اید بستگی دارد.
درمان های خانگی
بسیاری از آسیبهایی که بعد از دویدن باعث درد لگن میشوند را میتوان به طور محافظهکارانه درمان کرد، بهویژه اگر علائم خود را زود برطرف کنید. درمان ها شامل:
یخ درمانی و استراحت:
اگر یک یا دو هفته از دویدن خودداری کنید، کششهای خفیف عضلانی و التهاب تاندون اغلب میتواند بهبود یابد. برای کمک به کاهش درد و التهاب، می توانید هر یک تا دو ساعت یکبار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی لگن خود یخ بمالید. تمرینات دامنه حرکتی ملایم نیز می توانند سفتی را که در این شرایط ایجاد می شود کاهش دهند.
کم کردن وزن:
شکستگیهایی که بر اثر فشار بیش از حد بر مفصل لگن رخ می دهد زمانی بهبودی آن بیشتر طول میکشد – حدود شش تا هشت هفته. در این مدت باید با عصا وزن را از پای خود دور نگه دارید.
فیزیوتراپی:
فیزیوتراپی یک درمان رایج برای درد لگن پس از دویدن است. یک فیزیوتراپ علائم شما را درمان می کند و تکنیک دویدن شما را تجزیه و تحلیل می کند تا ببیند آیا نقاط ضعفی در سایر نواحی بدن شما وجود دارد که به مشکلات لگن شما کمک می کند یا خیر
داروهای مسکن بدون نسخه (OTC):
داروها همچنین می توانند به تسکین التهاب و درد لگن پس از دویدن کمک کنند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی ، مانند Aleve (ناپروکسن)، Advil (ایبوپروفن)، و Bayer (آسپرین)، بدون نسخه در دسترس هستند.
تیلنول (استامینوفن) نیز می تواند به کاهش درد کمک کند.
داروهای نسخه شده توسط پزشک:
در برخی موارد، مسکنهای قوی با نسخه یا داروهای استروئیدی خوراکی نیز برای درمان آسیبهای مفصل ران استفاده میشوند.
تزریقات
اگر داروهای خوراکی موثر نباشند، ممکن است پزشک ارتوپد شما تصمیم بگیرد که داروها را مستقیماً به لگن شما تزریق کند. کورتیکواستروئیدها داروهای ضد التهابی قوی هستند که اغلب برای درمان بیماری هایی مانند تاندونیت، بورسیت و استئوآرتریت تزریق می شوند.
به طور معمول، این داروها دو یا سه روز پس از تزریق شروع به کار می کنند. با این حال، آنها همیشه موثر نیستند و فقط می توانند دو یا سه بار در یک منطقه انجام شوند. استفاده بیش از حد از استروئیدها در واقع می تواند باعث آسیب بیشتر به بافت های مفصل شما شود.
عمل جراحی
صدمات شدید مفصل لگن ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. پارگی های قابل توجه ماهیچه یا تاندون برای بازگرداندن عملکرد کامل نیاز به ترمیم دارند. پارگیهای لابرال که به درمانهای سنتی و خانگی پاسخ نمیدهند ممکن است به جراحی برای صاف کردن لبههای فرسودهای که باعث ایجاد مشکلاتی در مفصل شما میشوند نیاز داشته باشند.
استئوآرتریت پیشرفته در مفصل ران اغلب با جراحی، مانند دبریدمان (تمیز کردن لبههای ناهموار) یا تعویض کامل لگن درمان میشود.
چگونه از آسیب دیدگی لگن هنگام دویدن جلوگیری کنید؟
در حالی که هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از آسیب دیدگی لگن در اثر دویدن وجود ندارد، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید:
گرم کردن: قبل از شروع دویدن، ۵ تا ۱۰ دقیقه فعالیت با شدت کم انجام دهید تا جریان خون در عضلاتتان افزایش یابد.
کشش: برای بهبود انعطاف پذیری، پس از دویدن (زمانی که عضلات شما از قبل گرم شده اند) کشش پا را انجام دهید.
مقداری تمرین قدرتی اضافه کنید: تمرینات مقاومتی را دو بار در هفته انجام دهید تا عضلات مورد استفاده در حین دویدن را تقویت کنید تا از آسیب های ناشی از خستگی جلوگیری کنید.
یک برنامه تمرینی منظم را دنبال کنید: در طول تمرینات دویدن هفتگی خود مسافت و سرعت خود را تغییر دهید و روزهای استراحت منظم را برنامه ریزی کنید تا عضلات شما به درستی ریکاوری کنند.